خوشكل ترين ميدونِ تهرونِ. فقط نبايد اجازه بدن ساختموناي جديد، شكل نوستالژيكش رو خراب كنه
فقط از قسمت هاي محدودي با حضور راهنما ميشه بازديد كرد. ارديبهشت به خاطر رز هاش و پاييز واسه طلايي شدن باغ بهترين زمانِ بازديدِ.
فضاي عالي و پرسنل خوش برخورد. سالاد سزار خيلي خوب اما لته زياد جالب نبود. نه فنجونش، نه طعمش و نه آرتش. ميز و صندليا هم خوشكل بودن
معماري بي نظير. فوق العادس اين عمارت. حس بودن تو تهران قديم رو ميده. از اون جاهايي كه حتما بايد يه بار رفت.
بيشترِ جذابيتش بخاطر صنايع دستي هاي قشنگشه. يه گوشه هم كافه طورِ كه اونم جالبه. يادگاري هايي هم از بعضي نويسنده ها و هنرمندا با خط خودشون روي ديوارها هست.
يه كمي شلوغه. ساعتايي بريد كه خلوت باشه، دنج تره. رمز واي فاي هم شماره تلفنشِ كه روي كبريت هاش هست.
با اين كه شيك و تر و تميز نيست ولي كيفيت خيلي خوبي داره غذاهاش. مخصوصا كباب ها
خيلي كتاب نداره، اما بد هم نيست. البته يه غرفه فروش تمبر يادگاري هم داره كه خوب و جالبه
يه دروازه بين دو فضاي كاملا متفاوت. يكي شلوغ و پر سر و صدا و اون يكي آروم و زيبا. واسه قدم زدن توصيه ميشه شديدا
توي خونه كارگاه هاي مختلفي هم هست مثه سفال و گليم و... هر كي علاقمند باشه ميتونه تو كلاساش شركت كنه.
حتما حتما برين. حتا اگه براي اقامت هم نبود ، فقط چند ساعتي تو محيطش باشين. حس خيلي عالي ميده
خلوت باشه، هوا هم سرد باشه، صداي آب بياد... نون داغ هم داره كه اصن حرف نداره
همه ي طعم هاش عالين مخصوصا ميوه ها. اصلا احساس مصنوعي بودن نميده مثل اينه كه دارين همون ميوه رو ميخورين.
